Είναι από τα ψάρια που συναντά κανείς σχεδόν σε κάθε κοινωνικό ενυδρείο. Ένα από τα πιο γνωστά στους κατόχους ενυδρείων, εντυπωσιάζει με το πολύ χαρακτηριστικό σχήμα του και την ποικιλία χρωμάτων, πολλά από τα οποία προέρχονται από διασταυρώσεις. Αυτές οι διασταυρώσεις που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, είχαν σαν συνέπεια εκτός από τα κλασικά χρώματα τους, να χάσουν και τον φυσικό τρόπο της φροντίδας των αυγών και αργότερα των μικρών τους. Είναι συχνό το φαινόμενο οι γονείς να τρώνε τα αυγά μετά από κάθε γέννα και να πρέπει να απομακρυνθούν από το ενυδρείο και να αναλάβουμε εμείς την φροντίδα των μικρών, αν θέλουμε να επιβιώσουν κάποια από αυτά. Η λύση είναι να βρούμε ψάρια που είναι πιασμένα στη φύση, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη!

Ζουν σε βαθιά στάσιμα ή με αργή ροή τμήματα του Αμαζονίου. Πρόκειται για ειρηνικά ψάρια που ζουν σε κοπάδια, και μόνο κατά την περίοδο ζευγαρώματος δημιουργούν περιοχές που τις προστατεύουν.

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε τα αρσενικά από τα θηλυκά, κάτι που γίνεται εύκολα μόνο κατά την περίοδο του ζευγαρώματος.

Είναι εύκολο να συμβιώσουν με άλλα ειρηνικά ψάρια σε ένα ενυδρείο που πρέπει να έχει ύψος τουλάχιστον 50 cm, αλλά δεν τα βάζουμε με μικρά ψάρια όπως τα Paracheirodon herbertaxelrodi, γιατί τα αντιλαμβάνονται σαν τροφή όταν είναι ενήλικα. Χρειάζονται αρκετό ελεύθερο χώρο για να κολυμπούν, αλλά και περιοχές με πολλά φυτά με μεγάλα φύλλα, όπως είναι η Vallisneria. Μπορούμε να βάλουμε και ρίζες στο ενυδρείο μας και σε συνδυασμό με όχι έντονο φωτισμό είναι δυνατό το ζευγάρωμα, αν έχουμε ψάρια και από τα δυο γένη και σχηματιστεί κάποιο ζευγάρι.

Η σωστή θερμοκρασία για αυτά τα ψάρια είναι 24 - 28 C°, και για την αναπαραγωγή 26 - 29 C°. Το pH από 5,5 – 7,5 και για την αναπαραγωγή όχι πάνω από 6,5 και η σκληρότητα περί τους 5° dGH.

Δεν είναι εκλεκτικό στην τροφή του, αλλά έχει την τάση να τρώει περισσότερο από αυτό που χρειάζεται, γι’ αυτό πρέπει να ελέγχουμε την ποσότητα που ταΐζουμε.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ