gikydor

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΠΟΝΣΑΙ ΕΝΥΔΡΕΙΑ ΕΜΕΙΣ... ΛΙΜΝΗ


ΕΝΥΔΡΕΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΕΝΥΔΡΕΙΩΝ

BONSAI

Η ΛΙΜΝΗ ΜΑΣ

ΕΡΠΕΤΑ

ΔΙΑΦΟΡΑ

ΤΕΧΝΗ

 

 

Το χρυσόψαρο

Carassius auratus auratus (Linnaeus, 1758)

 

Είναι πολύ γνωστή σε όλους μας, εδώ και πολλά χρόνια, η εικόνα ενός μοναχικού ψαριού, σε μια σφαιρική γυάλα, να προσπαθεί να πάρει αέρα από την επιφάνεια του νερού.

Τα χρυσόψαρα είναι γνωστά στους πιο πολλούς, ως κατάλληλα ψάρια για γυάλα, με ελάχιστες απαιτήσεις και πάρα πολύ ανθεκτικά. Αυτό έχει σαν συνέπεια κάποιοι σε ένα ενυδρείο 20 - 30 λίτρων να στριμώχνουν 3, 4 ή και πιο πολλά ψάρια, και φυσικά να απορούν κάποια στιγμή γιατί ψοφούν, αφού είναι τόσο ανθεκτικά. Φυσικά όλα αυτά δεν είναι παρά μια μεγάλη παρεξήγηση, που είναι αιτία όμως να πεθαίνουν κάθε χρόνο χιλιάδες ψάρια, σε ελάχιστα λίτρα βρωμισμένου νερού, και να πωλούνται ακόμα και σε πανηγύρια, δίπλα στις πλαστικές κούκλες και τα φτηνοπράματα, για ελάχιστα χρήματα. Είναι αλήθεια ότι τα χρυσόψαρα είναι πολύ ανθεκτικά και καταφέρνουν να επιβιώνουν για αρκετό καιρό σε ακατάλληλες συνθήκες, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να θεωρείται αυτονόητο πως δεν έχουν καμία ανάγκη από ένα σωστό ενυδρείο.

Τα χρυσόψαρα είναι γνωστά στην Άπω Ανατολή, σύμφωνα με την παράδοση, εδώ και 2400 χρόνια και  είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι εδώ και τουλάχιστον 1000 χρόνια, τα φιλοξενούσαν ως διακοσμητικά  ψάρια σε μικρές διακοσμητικές λίμνες αφού θεωρούσαν ότι μπορούσαν να ζήσουν άνετα μέσα σε αυτές. Από αυτά τα πρώτα χρυσόψαρα, ξεκίνησαν πολλές παραλλαγές τους, με επιλεκτικές αναπαραγωγές. Μετά από πολλά χρόνια αυτά τα ψάρια βρήκαν τον δρόμο, σαν κατοικίδια, πρώτα  για την Ευρώπη και μετά για την Αμερική. Στην Ευρώπη ήρθαν τον 17ο και 18ο αιώνα και κοσμούσαν τα σαλόνια των πλουσίων και αριστοκρατών. Περίπου κατά τα τέλη του 19ου αιώνα άρχισαν να παραμερίζονται από είδη όπως τα Macropodus sp. και κάποιες κιχλίδες της Β. Αμερικής και μετά από το τέλος του Β΄ παγκόσμιου πολέμου από πολλά είδη που επικράτησαν στον χώρο του ενυδρείου.

Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό για να περιορίσει την παρουσία τους στην αγορά. Οι κινέζοι και οι ιάπωνες εκτροφείς, μετά από πολλές διασταυρώσεις και επιλεκτικές αναπαραγωγές, έφτιαξαν πάρα πολλές παραλλαγές του χρυσόψαρου με ποικιλία στα χρώματα, αλλά πιο πολύ στην μορφή τους. Τέτοια είναι όλα τα ψάρια με τα περίεργα ονόματα, όπως Shubunkin, Comet, Oranda, Lionhead, Bubble-eye κλπ. Όλες αυτές οι φόρμες όμως είναι πολύ πιο ευαίσθητες από τα κλασικά χρυσόψαρα, τόσο στην ποιότητα του νερού, όσο και στις απαιτήσεις τους στην θερμοκρασία. Πολλοί κάνουν το λάθος και τα αντιμετωπίζουν όλα σαν κοινά χρυσόψαρα, βάζοντας τα σε γυάλες χωρίς θερμοστάτη, μη γνωρίζοντας ότι αυτά τα ψάρια έχουν τελείως διαφορετικές ανάγκες.

 

 

Ανήκουν στην τάξη Cypriniformes στην οικογένεια Cyprinidae την υποοικογένεια Cyprininae στο γένος Carassius το είδος Carassius auratus και υποείδος Carassius auratus auratus. Το Carassius auratus auratus είναι ψάρι αναπαραγωγής που προέρχεται από το ασιατικό Carassius auratus στενό συγγενή του ευρωπαϊκού Carassius carassius. Φτάνει σε μήκος τα 40 cm αλλά συνήθως, μετά από τα πρώτα 4-5 χρόνια γίνεται 20 cm. Το χρώμα των μικρών είναι αρχικά πρασινοκάστανο στην ράχη και προς το κίτρινο στην κοιλιά. Μετά από πολλούς μήνες αλλάζουν τον χρωματισμό τους και γίνονται πορτοκαλοκόκκινα.

Πρέπει να ξεχωρίσουμε τα χρυσόψαρα από τα γνωστά koi που είναι παραλλαγή του Κυπρίνου Cyprinus carpio, και που ξεχωρίζουν από το μέγεθος τους (μέχρι 50 cm, αλλά μπορεί να φτάσουν και τα 120 cm), αλλά και από τα 4 (δυο μεγάλα και δυο μικρά) μουστάκια που έχουν στα χείλη τους.

Τα koi ξεχωρίζουν από τα χρυσόψαρα πιο πολύ από τα μουστάκια που έχουν κάτω από το στόμα.

Χώρες καταγωγής των Carassius auratus auratus είναι η Κίνα και κάποιες περιοχές της Σιβηρίας. Σήμερα βέβαια απαντώνται σε πολλές χώρες του κόσμου, χάρη στην επέμβαση του ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια είναι πολλοί αυτοί που αφήνουν τα χρυσόψαρα σε λίμνες σε όλο τον κόσμο, απλά για να τα κάνουν να νοιώσουν πιο καλά, χωρίς να σκέφτονται το κακό που κάνουν στην ντόπια πανίδα και χλωρίδα των υδάτων αυτών.

ΕΝΥΔΡΕΙΟ: Οι λόγοι που ένα χρυσόψαρο δεν μπορεί να ζήσει σε μια γυάλα είναι πολλοί. Αρχικά ο χώρος που είναι διαθέσιμος για να κινείται είναι ελάχιστος, πέρα από το γεγονός ότι το χρυσόψαρο είναι ψάρι που προτιμά να ζει σε ομάδες. Δεύτερος λόγος είναι ότι η μικρή ποσότητα νερού επιβαρύνεται πολύ γρήγορα και χρειάζεται να αλλάζουμε κάθε μέρα το νερό για να το κρατάμε σε ανεκτές βιοχημικές συνθήκες. Αυτό με την σειρά του δημιουργεί πρόβλημα σταθερότητας της ποιότητας του, επιβαρύνοντας την φυσική κατάσταση του ψαριού, αφού πρέπει συνέχεια να προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο νερό. Η μικρή επιφάνεια του νερού δεν επιτρέπει την ελεύθερη ανταλλαγή των αερίων και σε συνδυασμό με την έλλειψη κίνησης του νερού η περιεκτικότητα του σε οξυγόνο είναι περιορισμένη. Αυτοί είναι μόνο λίγοι από τους λόγους που η διατήρηση του χρυσόψαρου σε γυάλα θεωρείται απαράδεκτη. Κανένα ενυδρείο μικρότερο από 100 λίτρα (καθαρό νερό) δεν είναι κατάλληλο για να κρατάμε χρυσόψαρα. Σε ένα τέτοιο ενυδρείο μπορούμε να βάλουμε μέχρι 3 ψάρια, αφού πρέπει να τα κρατάμε σε ομάδα. Όσο πιο μεγάλο είναι φυσικά το ενυδρείο, τόσο καλύτερα για αυτά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι και τα είδη όπως τα oranda μεγαλώνουν το ίδιο πολύ με τα κοινά χρυσόψαρα.

Το υπόστρωμα πρέπει να είναι άμμος ή πολύ λεπτό χαλίκι, γιατί τα χρυσόψαρα έχουν την συνήθεια να ψάχνουν για τροφή μέσα στην άμμο. Αν τους έχουμε χαλίκι με μεγάλους κόκκους τους κάνουμε την ζωή λίγο πιο δύσκολη.

Υπάρχει η εντύπωση ότι τα χρυσόψαρα βρωμίζουν το νερό πιο πολύ από τα άλλα ψάρια και γι αυτό χρειάζονται πιο ισχυρό φιλτράρισμα. Αυτό είναι ένας μύθος που ξεκινάει από την συνήθεια να βάζουν οι πιο πολλοί, περισσότερα ψάρια σε ένα ενυδρείο από ότι θα έπρεπε και από το γεγονός ότι συνήθως τα κρατούν σε μεγαλύτερες από ότι πρέπει θερμοκρασίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα χρυσόψαρα μεγαλώνουν πολύ και άρα χρειάζονται μεγάλο ενυδρείο και βέβαια περιορισμένο αριθμό ψαριών. Το ίδιο ισχύει και για άλλα είδη όπως τα Όσκαρ Astronotus ocellatus. Κανένας δεν μπαίνει στην ιδέα να βάλει σε ένα ενυδρείο 80 λίτρων 7-8 Όσκαρ, αλλά πολλοί το κάνουν με τα χρυσόψαρα!!!  Αφού πρόκειται για ψάρι που δεν θέλει ψηλές θερμοκρασίες, όταν το κρατάμε στους 25-26 C ο μεταβολισμός τους είναι πολύ έντονος και άρα τρώνε πολύ και φυσικά αντίστοιχα πολλά είναι και τα απόβλητά τους. Ένα καλό εξωτερικό φίλτρο ή ένα φίλτρο τύπου Αμβούργου, είναι αρκετό για να υποστηρίξει ένα σωστό ενυδρείο με χρυσόψαρα.

 

 

ΦΥΤΑ: Τα χρυσόψαρα είναι παμφάγα, και αυτό σημαίνει ότι έχουν ανάγκη και από φυτικές τροφές. Αν δεν έχουν διαθέσιμες τέτοιες τροφές, είναι λογικό ότι θα επιτεθούν στα φυτά που έχουμε μέσα στο ενυδρείο. Αυτό έχει κατευθύνει πολλούς να θεωρούν σαν μοναδική λύση τα πλαστικά φυτά για ένα ενυδρείο με χρυσόψαρα. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Είναι αλήθεια ότι τρώνε ή ξεριζώνουν τα φυτά, αλλά αν κάνουμε μια σωστή επιλογή φυτών μπορούμε να έχουμε ένα πολύ όμορφο ενυδρείο χωρίς προβλήματα. Υπάρχουν κατάλληλα φυτά όπως είναι αυτά με τα σκληρά φύλλα που δεν θα έχουν πρόβλημα. Τέτοια φυτά είναι τα Valisneria spec. η Anubias και άλλα. Παράλληλα μπορούμε να βάλουμε και κάποια είδη ταχείας ανάπτυξης, για να παρέχουμε στα ψάρια και τροφή φυτική, αφού την έχουν ανάγκη. Σημαντικό είναι να ταΐζουμε και με φυτικές τροφές, γιατί έχει παρατηρηθεί ότι τα χρυσόψαρα τρώνε τα φυτά του ενυδρείου αν έχουν έλλειψη από τέτοιου περιεχομένου τροφές.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε για τα χρυσόψαρα είναι ότι χρειάζονται αρκετό χώρο για να κινούνται. Αυτό μας υποχρεώνει να βάλουμε τα φυτά και τα άλλα διακοσμητικά στις γωνίες και στο πίσω μέρος του ενυδρείου και να αφήσουμε τον πιο πολύ χώρο ελεύθερο. Μπορούμε να βάλουμε πέτρες ή ξύλα σαν διακοσμητικά, αφού βεβαιωθούμε ότι είναι κατάλληλα για ενυδρείο.

Δεν βάζουμε πλαστικά αντικείμενα που δεν έχουν καμία δουλειά μέσα στο ενυδρείο, όπως δύτες, ναυάγια ή άλλα τέτοια φαιδρά. Επίσης δεν βάζουμε αντικείμενα που με την βοήθεια του αέρα κάνουν κινήσεις, όπως είναι κάποια πλαστικά κοχύλια που ανοιγοκλείνουν, γιατί πέρα από το αντιαισθητικό μέρος, με τις κινήσεις τους στρεσάρουν τα ψάρια σε μόνιμη βάση. Καλό είναι να φτιάχνουμε το ενυδρείο όπως μας αρέσει, αλλά φροντίζοντας να λαβαίνουμε υπ όψιν μας και τις επιθυμίες και προτιμήσεις των ψαριών. Κάτι που αρέσει πολύ στα χρυσόψαρα είναι η άλγη που παρουσιάζεται αργά ή γρήγορα μέσα στο ενυδρείο. Θα παρατηρήσουμε ότι κάθονται με τις ώρες και ασχολούνται με το να την τσιμπούν. Δεν είναι λοιπόν υποχρεωτικό να ανοίγουμε πόλεμο κατά της άλγης, εφόσον δεν είναι υπερβολικά ενοχλητική. Φυσικά σε αυτές τις άλγες δεν συμπεριλαμβάνεται και το κυανοβακτήριο (BGA)...

Τα χρυσόψαρα είναι ψάρια φιλήσυχα, και όπως είπαμε τους αρέσει να ζούνε σε ομάδες. Μπορούμε να βάλουμε διαφορετικές παραλλαγές στο ίδιο ενυδρείο, αλλά όχι κάποιες που είναι ευαίσθητες στην θερμοκρασία, αλλά και λόγω κατασκευής αργοκίνητα. Τέτοια ψάρια πρέπει να τα κρατάμε μόνα τους. Μπορούμε να βάλουμε χρυσόψαρα μαζί με άλλα ψάρια, αρκεί να ξέρουμε ότι έχουν τις ίδιες ανάγκες στην ποιότητα και χημεία νερού και την θερμοκρασία. Μια τέτοια περίπτωση είναι τα Cloud fish, Tanichthys albonubes, που προέρχονται από ορεινές λίμνες της Κίνας και οι κατάλληλες θερμοκρασίες για αυτά είναι 12°C έως 22°C, παρά το γεγονός ότι πολλοί τα κρατούν σε τροπικά ενυδρεία. Αυτά τα ψάρια μπορούν να επιβιώσουν και τον χειμώνα σε λίμνες αφού για λίγο αντέχουν και τους 5 °C.

Τα χρυσόψαρα θέλουν νερό με γενική σκληρότητα από 8 μέχρι 25 °dGH αλλά κατά προτίμηση 12 μέχρι 18 °dGH.

Η θερμοκρασία μπορεί να κυμαίνεται από 4°C μέχρι 30°C, αλλά είναι πιο σωστό, το καλοκαίρι να είναι από 18°C μέχρι 24°C, και τον χειμώνα από 6°C μέχρι 14°C. Είναι σημαντικό να υπάρχουν αυτές οι διαφορές στην θερμοκρασία του χειμώνα και του καλοκαιριού. Η μόνιμη υψηλή θερμοκρασία δεν είναι σίγουρο ότι δημιουργεί προβλήματα στην υγεία των ψαριών, αλλά συντομεύει την διάρκεια της ζωής τους. Επιπλέον οι μεγάλες θερμοκρασίες επιταχύνουν τον μεταβολισμό των ψαριών και αυτό σημαίνει περισσότερη τροφή και άρα μεγαλύτερη επιβάρυνση του νερού με τα απόβλητα τους.

Το γεγονός ότι αντέχουν σε χαμηλές θερμοκρασίες, σε συνδυασμό με την προσαρμοστικότητα τους στην σκληρότητα και το ΡΗ του νερού, τα κάνει ιδανικά ψάρια για την λίμνη στον κήπο. Δεν έχουν πρόβλημα ακόμα και αν το νερό παγώσει στην επιφάνεια του, αφού αυτή η πτώση της θερμοκρασίας γίνεται σταδιακά. Είναι αλήθεια, ότι ενώ αντέχουν τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, δεν αντέχουν την απότομη αλλαγή της, κάτι που ισχύει και για όλα τα άλλα ψάρια. Τις τελευταίες δεκαετίες, με την κεντρική θέρμανση των κατοικιών, είναι δύσκολο να έχουμε τις κατάλληλες θερμοκρασίες για την περίοδο του χειμώνα αφού κανένα σπίτι δεν έχει θερμοκρασίες από 6°C μέχρι 14°C.

Το ΡΗ πρέπει να ευρίσκεται μεταξύ 7 και 8, αλλά τα χρυσόψαρα αντέχουν χωρίς πρόβλημα ΡΗ μέχρι και 8,5.

Τροφή: Όπως είπαμε τα χρυσόψαρα είναι παμφάγα. Πέρα από την τροφή σε φυλλαράκι που θα τους δίνουμε, καλό είναι να τους προσφέρουμε και ζωντανή τροφή. Αυτό συχνά είναι δύσκολη υπόθεση, γι αυτό υπάρχει η εναλλακτική λύση των κατεψυγμένων τροφών. Δεν ξεχνάμε ότι δεν ρίχνουμε την κατεψυγμένη τροφή κατευθείαν στο νερό, αλλά πρώτα την ξεπαγώνουμε και ταυτόχρονα την πλένουμε με κρύο νερό, χρησιμοποιώντας ένα σουρωτήρι ή μια απόχη για αυτή την δουλειά. Παράλληλα μπορούμε να δίνουμε και φυτικές τροφές, όπως είναι ο αρακάς χωρίς τον φλοιό του, λάχανο και βρασμένη πατάτα σε μικρές ποσότητες.

Δεν είναι απαραίτητο να δίνουμε στα ψάρια μας μόνο τροφές που είναι για χρυσόψαρα. Κατάλληλες είναι και οι άλλες τροφές που προσφέρονται για όλα τα ψάρια. Αυτό που προέχει είναι να μην αγοράζουμε κάθε φορά της ίδιας εταιρείας, να τους δίνουμε ποικιλία τροφών και φυσικά δεν πρέπει να αγοράζουμε μεγάλες συσκευασίες που κρατούν μήνες ή ακόμα και χρόνια, αφού αυτές οι τροφές πρέπει να μην μένουν για πολύ χρόνο γιατί χαλάνε και αλλοιώνονται με συνέπειες στην υγεία των ψαριών μας.

 
 





• ΠΙΣΩ • ΠΑΝΩ •

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ  ▪  ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ LINKS

2001 -  2018

Απαγορεύεται αναδημοσίευση των άρθρων ή μέρος αυτών, χωρίς την άδεια του ΓΗ & ΥΔΩΡ