Πολλοί κάτοχοι ενυδρείων έχουν γνωρίσει την εμπειρία να αγοράζουν μια ομάδα γατόψαρα για να ομορφύνουν το ενυδρείο τους και για να το καθαρίζουν παράλληλα, και μετά να έρχεται η απογοήτευση! Αν δεν υπάρξουν απώλειες από την αρχή, ένα άλλο συχνό φαινόμενο που παρατηρείται είναι ότι τα ψάρια  παραμένουν κρυμμένα για εβδομάδες σε κάποιες σκοτεινές θέσεις στο ενυδρείο και πολύ εύκολα αρρωσταίνουν χωρίς να έχουν αποτέλεσμα οι τυχόν θεραπείες που μπορεί να τους γίνουν.

Αυτό που πρέπει να γίνει από την αρχή αντιληπτό, είναι ότι πρέπει να γνωρίζουμε τις διαφορετικές απαιτήσεις, των διαφορετικών ειδών της οικογένειας των Corydoras.

Αρχικά πρέπει να μας γίνει σαφές ότι τα γατόψαρα δεν είναι σε καμία περίπτωση ψάρια νυχτόβια. Κανονικά το σμήνος πρέπει να είναι όλη την ημέρα σε κίνηση. Τα πρωινά και το απόγευμα είναι συνήθως πιο ενεργά, και κοιμούνται όταν σβήσει το φως. Ψάρια που είναι κρυμμένα όλη την ημέρα σε σκοτεινές κρυψώνες στο ενυδρείο μας είναι φανερό ότι δεν νοιώθουν άνετα και ότι κάτι τα ενοχλεί. Αυτό βέβαια δεν είναι δείγμα ασθένειας αλλά κάτι πρέπει να αλλάξει ο χομπίστας στις συνθήκες του ενυδρείου. Αυτό που χρειάζεται είναι να μάθει τι συνθήκες θέλουν τα συγκεκριμένα Corydoras. Αυτό απαιτεί βέβαια βιβλιογραφία, που στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη, αλλά σήμερα υπάρχει η εναλλακτική λύση του internet, όπου μπορεί να βρει πολλές πληροφορίες.

Για τα περισσότερα είδη, (αν για παράδειγμα δεν έχουμε C. natteri ή C. barbatus), μια θερμοκρασία 24-26° C είναι σωστή. Η σκληρότητα του νερού είναι ανεκτή σε 15-20 °dGH και το pΗ 6,5-7,0.  Νιτρικά άλατα και άλλες βλαβερές ουσίες είναι γα τα Corydoras καθαρό δηλητήριο. Επειδή αντιδρούν άμεσα κάτω από τέτοιες συνθήκες, πρέπει να έχει προβλεφτεί από την αρχή ένα φίλτρο που θα προλαμβάνει την επιβάρυνση του νερού μετά από κάθε τάισμα.

Έλλειψη οξυγόνου στο νερό είναι ανεκτή για ένα διάστημα από τα Corydoras, γιατί έχουν ένα όργανο που τους επιτρέπει να αναπνέουν ατμοσφαιρικό αέρα. Αν όμως αυτή η έλλειψη διαρκεί πολύ, μπορεί και αυτά τα ψάρια να πάθουν ασφυξία. Ενδείξεις δηλητηρίασης διαπιστώνει κανείς από την ακανόνιστη και σε κύκλους κίνηση τους. Ήδη μετά από έντονες διακυμάνσεις των τιμών του νερού, όπως πχ μετά από μια μεγάλη αλλαγή νερού, μπορεί ασθενικά ζώα, να παρουσιάσουν δείγματα δηλητηρίασης. Αν αυτό το αντιληφθούμε μια μέρα αργότερα, είναι συνήθως ήδη πολύ αργά και το ψάρι  χάνεται από την εξασθένηση και το στρες. Συνήθως μια θεραπεία ή η μεταφορά του σε καλύτερο νερό δεν βοηθά πλέον.

Ψάρια που έχουν προσαρμοστεί σε στρωμένο νερό, μετά από μια μεγάλη αλλαγή νερού παρουσιάζουν το φαινόμενο των εξογκωμένων ματιών. Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί συνήθως με το να μεταφέρουμε τα ψάρια σε ένα στρωμένο ενυδρείο με όχι πολύ φρέσκο νερό και σε θερμοκρασία 25-27° C. Το ίδιο πρόβλημα μπορεί να προκύψει με την απότομη προσθήκη αποσταγμένου νερού ή νερού από συσκευές αφαλάτωσης. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει σύντομα να επαναφέρουμε το νερό στην προηγούμενη κατάσταση του για να μην έχουμε απώλειες ψαριών.

Η θερμοκρασία του νερού πρέπει μέσα σε λίγες εβδομάδες να ρυθμιστεί στις απαιτήσεις των συγκεκριμένων ψαριών. Ένα Corydoras natteri δεν θα ζήσει για πολύ σε θερμοκρασία 26-28° C. Ανήκει στα είδη που είναι προτιμότερο να τα συντηρούμε σε θερμοκρασία 20-22 °C. Το ίδιο ισχύει και για το Corydoras paleatus, που μπορούμε τους καλοκαιρινούς μήνες να το βάζουμε έξω σε λιμνούλα ή σε ένα μεγάλο δοχείο και να μένει εκεί όσο η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους 15 °C. Είναι βέβαια γνωστή η ικανότητα του Corydoras paleatus να αντέχει τα πρωινά ένα στρώμα πάγου στην επιφάνεια της λίμνης, αλλά τέτοια πειράματα φτάνουν στα όρια της αντοχής του.

Άλλα είδη Corydoras πάλι ανήκουν στα ψάρια που προτιμούν πιο ζεστά νερά. Εδώ μπορούμε να φέρουμε σαν παράδειγμα τα C. sterbai και C. schwartzii  για τα οποία η ιδανική θερμοκρασία είναι  οι 28-30 °C. Αλλά και για αυτά τα ψάρια είναι ανεκτή μια θερμοκρασία στους 25 °C λόγω της προσαρμοστικότητας τους στο συγκεκριμένο τομέα.

Τα Corydoras είναι ψάρια που ζουν ομαδικά και για να νοιώθουν καλά στο ενυδρείο μας πρέπει να τα κρατάμε σε ομάδες τουλάχιστον 5-6 ατόμων. Εξαίρεση είναι ίσως το C. Barbatus, το οποίο μπορούμε να το έχουμε σαν ζευγάρι, αλλά και σε αυτή την περίπτωση προτιμότερο είναι να έχουμε 2 ή 3 ζευγάρια.

Η διαρρύθμιση του ενυδρείου πρέπει να είναι και αυτή ανάλογη με το είδος των Corydoras που θα βάλουμε και τις απαιτήσεις τους. Κάποιες μικρές σπηλιές ή καλυμμένα σημεία χρειάζονται για να αποτελούν μέρη που μπορούν να καταφύγουν τα ψάρια όταν το έχουν ανάγκη, καθώς και επιφάνεια χωρίς φυτά στο μπροστινό μέρος του ενυδρείου για να βρίσκουν την τροφή τους.

Ακόμα και το είδος των φυτών που θα βάλουμε εξαρτάται από το είδος των Corydoras. Η ομάδα των μικρόσωμων Corydoras όπως είναι τα C. hastatus και C. pygmaeus προτιμούν Javamoos (Vesicularia dubyana) και μικρόφυλλα φυτά ενώ αντιθέτως τα C. sterbai και C. Aeneus προτιμούν μεγάλα είδη Echinodorus κάτω από τα φύλλα των οποίων μπορούν να ξεκουράζονται και ισορροπώντας πάνω τους να κοντρολάρουν την περιοχή. Για τα μικρόσωμα Corydoras το φυτό Javamoos και άλλα φυτά με λεπτά φύλλα, προσφέρουν μία συμπληρωματική πηγή τροφής, την οποία αναζητούν συνεχώς, και μία κατάλληλη μεριά για να αφήσουν τα αυγά τους.

Η καλή διαβίωση των Corydoras εξαρτάται πολύ από τη δυνατότητα που τους παρέχεται να κολυμπούν όπως στο φυσικό τους περιβάλλον. Υπάρχουν πολλά  είδη, τα οποία ένα μεγάλο μέρος της ημέρας το περνούν κολυμπώντας στα μεσαία στρώματα νερού. Για παράδειγμα, βλέπει κανείς τα πολύ όμορφα C. guapore να κολυμπούν σε κοπάδι αντίθετα από το ρεύμα και για τα C. pygmaeus και τα C. hastatus αυτή η συμπεριφορά κατά την κολύμβηση πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν φτιάχνουμε το ενυδρείο, γιατί τους είναι απαραίτητη. Λατρεύουν την έντονη κυκλοφορία νερού, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής, και αυτή είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος στην οποία πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή, ειδικά αν στο ενυδρείο μας η κυκλοφορία διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα. Σε αντίθεση με τα παραπάνω είδη, τα είδη που ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο βυθό προτιμούν πιο ήσυχα νερά.

Ένας λόγος που τα Corydoras κρύβονται κάποιες φορές, είναι το πολύ έντονο φως μέσα στο ενυδρείο. Αν έχουν λίγο διαθέσιμο χώρο και οι λάμπες ρίχνουν έντονο φως, το περιβάλλον γίνεται πολύ αφιλόξενο. Αποσύρονται σε μέρη σκοτεινά, γίνονται δειλά και με την παραμικρή κίνηση προσπαθούν να εξαφανιστούν.  Σαν λύση για αυτό το φαινόμενο έχουμε την προσθήκη φυτών  που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του νερού, αλλά και την αντικατάσταση του βυθού με σκουρόχρωμο χαλίκι. Λευκό χαλίκι και άμμος αντανακλούν πολύ φως. Είναι εντυπωσιακή η διαφορά που θα διαπιστώσουμε με αυτή την αλλαγή στην συμπεριφορά των ψαριών μας. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της διαφοράς είναι και τα χρώματα που παρατηρούμε στα Corydoras. Τα πραγματικά τους χρώματα τα διαπιστώνουμε μόνο αν ο βυθός είναι σκουρόχρωμος και το φως όχι πολύ έντονο. Για να λύσουμε λοιπόν το πρόβλημα των ψαριών, αν κρύβονται, πρέπει να δοκιμάσουμε μια από τις δυο λύσεις ανάλογα με το είδος που φιλοξενούμε.

Τα C. panda, καθώς και τα C. arcuatus δείχνουν να νοιώθουν πολύ άνετα σε ανοιχτόχρωμο χαλίκι. Είδη όπως τα C. sterbai και τα C. paleatus  προτιμούν μάλλον πιο σκούρο βυθό, και είδη όπως τα C. robineae, C. trilineatus και C. julii πρέπει τον πρώτο καιρό της προσαρμογής στο ενυδρείο μας να τα κρατάμε σε σχετικά σκοτεινό περιβάλλον, μέχρι να νοιώσουν ότι βρίσκονται στον χώρο τους και να ξεπεράσουν την αρχική δειλία τους.

Ένα επίσης σημαντικό κεφάλαιο για τα Corydoras είναι και η διατροφή τους. Είναι γνωστά σαν ψάρια σκούπες, που καθαρίζουν τον βυθό από οποιαδήποτε φυτικής ή ζωικής προέλευσης τροφή, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να μην μας απασχολεί η ειδική τους διατροφή. Πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν μας τον υψηλό τους μεταβολισμό. Ειδικά, είδη όπως το C. sterbai σε ενυδρεία με δίσκους και θερμοκρασία στους 30° C έχουν έναν πολύ γρήγορο μεταβολισμό. Τροφές σε φυλλαράκι ή ταμπλέτες είναι βέβαια μια πολύ καλή διατροφή αλλά μερικές μερίδες ζωντανής τροφής, όπως το Tubifex τους προσφέρουν πολλά περισσότερα. Γενικά, όλα τα είδη ζωντανής τροφής είναι ιδανικά σαν συμπλήρωμα για την σωστή διατροφή τους.

Αν θέλουμε βέβαια να επιτύχουμε αναπαραγωγή των ψαριών μας η ζωντανή και η κατεψυγμένη τροφή δεν γίνεται να αποφευχθούν. Επιπλέον η προσθήκη διαλύματος βιταμινών στο νερό είναι πολύ σημαντική για αυτό τον σκοπό. Ο συνδυασμός αυτών των δύο, ενισχύει πολύ την αντοχή των ψαριών και το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Ακόμα και το Ick (Ichthyophtirius multifiliis) δεν μπορεί να τα προσβάλει, έστω και αν έχουμε στο ενυδρείο μας άλλα ψάρια που πάσχουν από αυτή την ασθένεια.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των Corydoras είναι η ανάγκη τους για ησυχία. Δονήσεις κάθε είδους, γίνονται αντιληπτές από αυτά τα ψάρια, πράγμα που μας υποχρεώνει να φροντίσουμε για την μόνωση του ενυδρείου. Ακόμα και τα βήματα μας είναι δυνατόν να τρομάξουν τα Corydoras και να τα πανικοβάλουν. Ένα κομμάτι φελιζόλ κάτω από το ενυδρείο και μόνωση του πατώματος με μια μοκέτα μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό το πρόβλημα σε ικανοποιητικό βαθμό. Δεν είναι δυνατόν να απομονωθούν όλοι οι θόρυβοι, αλλά οι πιο έντονοι, ώστε να μην τρομάζουν τα ψάρια και αντιδρούν με πανικό την ώρα που τα πλησιάζουμε, ενώ τρώνε ή είναι σε διαδικασία ζευγαρώματος. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε με μεγαλύτερη άνεση να παρατηρούμε τα ψάρια μας από κοντά και με τον καιρό να πάψουμε να τα βλέπουμε όλα ίδια. Υπάρχουν μικροδιαφορές στο μέγεθος ή στα χρώματα τους και ακόμα στην συμπεριφορά τους που μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίζουμε κάθε ψάρι και να το ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα.

Τα Corydoras είναι εύκολα στην φροντίδα τους. Τα περισσότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουμε έχουν την λύση τους, αν δεν πρόκειται για μολύνσεις από βακτηρίδια. Πρέπει να προσπαθούμε να καταλάβουμε τις ανάγκες τους για να είναι η φροντίδα τους άνετη και να παραμένουν τα κοσμήματα μέσα στο ενυδρείο μας.