Φώτο: B. Kahl

Ανήκει στην Τάξη Characiformes (Σαλμονίδες), την οικογένεια Anostomidae και κατάγεται από το βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, την Γουιάνα, Κολομβία και Βενεζουέλα. Το γένος Anostomus διαθέτει ποικιλία ειδών, που ξεχωρίζουν από διάφορα στοιχεία και ζουν σε διαφορετικές περιοχές της Ν. Αμερικής και χωρίζονται σε δυο υπογένη, το υπογένος Anostomus και το υπογένος Laemolyta. Στο πρώτο υπογένος ανήκουν μεταξύ άλλων τα Anostomus (Anostomus) anostomus, Anostomus (A.) grasilis, και Anostomus (A.) plicatus. Στο υπογένος Laemolyta ανήκουν είδη που δεν είναι πολύ γνωστά στον χώρο του ενυδρείου.

Ζει στις βραχώδεις όχθες και ρηχά σημεία των ποταμών με αρκετά γρήγορη ροή.

Είναι χαρακτηριστική η στάση του με το κεφάλι προς τα κάτω, ιδιαίτερα όταν είναι σε αναζήτηση τροφής αλλά όχι μόνο τότε, και προτιμά το κάτω μέρος του ενυδρείου. Η στάση του δικαιολογείται από το γεγονός ότι συχνά βρίσκει φυτική ή και ζωικής προέλευσης τροφή στο κάτω μέρος των φύλλων των φυτών. Είναι ζωηρό σμηνόψαρο με μακρύ σώμα και δυο έντονες ανοιχτόχρωμες γραμμές που ξεκινούν από το ρύγχος και διασχίζουν όλο το μήκος του. Το στόμα του είναι έντονα προς τα πάνω και αν χρειαστεί να φάει κάτι από τον βυθό, μπορεί να το κάνει μόνο αν γυρίσει με την πλάτη προς τα κάτω.

Φτάνει σε μήκος έως και τα 18 cm και άρα χρειάζεται ένα μεγάλο ενυδρείο. Μπορεί να κρατηθεί και σε ενυδρείο που δεν είναι αρκετά μεγάλο ένα μόνο άτομο που συνήθως δεν είναι επιθετικό απέναντι στα άλλα είδη. Όταν είναι σε ομάδα μικρότερη από 6-7 ψάρια, αν δεν υπάρχουν αρκετές κρυψώνες για όλα τα άτομα γίνεται πολύ επιθετικό το ένα απέναντι στο άλλο. Για 10 άτομα του είδους χρειάζεται ένα ενυδρείο τουλάχιστον 400 λίτρων.

Ομάδα Anostomus anostomus κάνει επιδρομή σε φύλλο σαλάτας. Φώτο: W. A. Tomey

Η αναπαραγωγή του είναι δύσκολη και συνήθως συμβαίνει τυχαία κάποιες φορές. Από αυτό πρέπει να υποθέσουμε ότι τα ψάρια που πωλούνται στο εμπόριο είναι όλα πιασμένα στο φυσικό τους περιβάλλον. Δεν ξεχωρίζουν τα αρσενικά από τα θηλυκά άτομα όπως κάποια άλλα είδη σαλμονίδων. Η μόνη διαφορά που μπορεί να δούμε είναι το ότι τα αρσενικά γίνονται λίγο πιο λεπτόσωμα και λίγο πιο μικρά από τα θηλυκά.

Χρειάζεται μαλακό έως μέτρια σκληρό νερό με ιδανική σκληρότητα 8° dGH και pH 6 - 7,5. Η θερμοκρασία πρέπει να είναι από 23°C έως 28°C. Καλό είναι να έχουμε ένα δυνατό φίλτρο για να υπάρχει έντονη ροή μέσα στο ενυδρείο, και βέβαια αν το διατηρούμε σε κοινωνικό ενυδρείο, πρέπει και τα άλλα ψάρια να μην είναι πολύ ήσυχα και να θέλουν και αυτά δυνατή ροή. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητο γιατί και στην φύση τα ψάρια περνούν περιόδους με έντονη ροή, αλλά και τις εποχές που ακολουθούν τις πλημμύρες τα νερά είναι ήσυχα και είναι τότε που αναπαράγονται. Ένα σωστά φτιαγμένο ενυδρείο για αυτά τα ψάρια, πρέπει να διαθέτει και μερικούς βράχους στο πίσω μέρος, ανάμεσα στους οποίους συνηθίζουν να ζουν και να δημιουργούν τις δικές τους μικρές περιοχές. Έντονος φωτισμός πάνω από τους βράχους ευνοεί την ανάπτυξη άλγης, κάτι που είναι επιθυμητό για αυτό το είδος. Παράλληλα όμως επιβάλλεται να έχουμε και κάποια φυτά επιφανείας, όπως είναι τα είδη Pistia και Lemna γιατί ο άμεσος και έντονος φωτισμός δεν αρέσει σε αυτά τα ψάρια. Αν δεν νοιώθουν καλά, φαίνονται από το γεγονός ότι ξεθωριάζει το χρώμα τους. Αυτό μπορεί να οφείλεται στον άμεσο φωτισμό, αλλά και στην έλλειψη φυτών ή στο ακατάλληλο νερό.

Κατάλληλη τροφή είναι η ζωντανή και η κατεψυγμένη, αλλά χρειάζεται παράλληλα και φυτικές τροφές όπως είναι σαλάτα, μαρούλι κλπ. Σε ένα ενυδρείο με πολλά φυτά και αρκετή άλγη είναι στο στοιχείο του. Αν δεν υπάρχει αρκετή άλγη πρέπει να ταΐζουμε έξτρα φυτικές τροφές και είναι προτιμότερο να μην έχουμε στο ίδιο ενυδρείο άλλα είδη που τρέφονται με φυτικές τροφές γιατί είναι σχετικά δειλό ψάρι και δεν προλαβαίνει να φάει. Μια καλή ιδέα είναι να βάζουμε το καλοκαίρι στον ήλιο έναν κουβά με πέτρες για να πιάνουν άλγη και μετά να τις τοποθετούμε στο ενυδρείο για να τρέφονται με αυτή. Κάτι που πολλοί κάνουν και για τα Mbuna από την λίμνη Μαλάουι.